Wanneer Kermit de Kikker El Sleezo Cafe tegenkomt, de typische Mexicaanse tent in “The Muppet Movie” uit 1979, mompelt hij nerveus: “Buitenlands eten… maar de mens moet eten.” . Het maakt niet uit dat de huisspecial kikkerbilletjes bleek te zijn.
Ooit was het toegestaan om luchtig de draak te steken met keukens die voor bioscoopbezoekers onbekend of exotisch waren.
Maar in de niet aflatende geestige wereld van inheemse culinaire zuiverheid van vandaag, zijn luchtige grappen ten strengste verboden.Het is ofwel een culinaire nep of een slechte oplichting ervan, of beide.
Knoeien met het traditionele noedelrecept van een land staat gelijk aan cultureel uitsterven. Culinaire tradities lenen van andere landen is hetzelfde als koloniale plundering en woekerwinsten.
overdrijf ik? Ha!
Vorige week bracht de dood van kookboekauteur Diana Kennedy, op 99-jarige leeftijd beschouwd als ‘s werelds meest deskundige expert op het gebied van de Mexicaanse keuken, de kwestie op de schop. “Ze beschouwde haar gezag over Mexicaans eten nooit als een blanke Britse vrouw”, beweerde de New York Times, alsof Kennedy de landbouwgrond van het land op bevel van de koningin kaalde. De Los Angeles Times merkte ook op dat de frequente beschuldigingen van “culturele toe-eigening” gericht op Kennedy liet hem een aangetaste erfenis na.
Als een niet-Mexicaan de culinaire rijkdom van het land liefdevoller viert dan wie dan ook, is dat dan een reden om haar te excommuniceren uit de wereld van de fijne gastronomie?
Blijkbaar wel.
Op 28 juli schreef voedselschrijver Angela L. Pagan op thetakeout.com dat “de culturele wortels van Latinx-voedsel worden weggespoeld op TikTok.” ze zegt. dusver Genoemd bij zijn rechtmatige naam en niet beschreven als iets anders.
“TikTok – bijna elke receptenblog ter wereld – [esquites] Het wordt geadverteerd als ‘Mexican Street Corn Salad'”, klaagt Pagan. “Ja, het gerecht zelf is Mexicaans straatvoedsel, maar het had een naam en had niets nieuws nodig… we noemen spaghetti geen ‘Italiaanse sausnoedels’.” Waarom deze klassieke Mexicaanse schotel een andere naam geven?”
Dat is juist. Waarom het gerecht bij een andere naam noemen, ook al helpt het mensen te begrijpen en te begrijpen wat het werkelijk is.
Ondertussen zijn in Korea geboren chef-koks die in Amerikaanse gezinnen zijn geadopteerd door “andere Koreaans-Amerikanen bekritiseerd omdat ze niet Koreaans genoeg zijn”, meldde The New York Times in juli. Noem het dan geen Koreaans!
Maar woede is selectief. Niemand was bijvoorbeeld enthousiast over de Amerikaanse chef-kok Michael White uit het Midwesten die Marea’s Italiaanse keuken aanstuurde.
Woede is gereserveerd voor de zogenaamde ‘uitbuiters’ van de eetcultuur van de derde wereld door kwaadaardige en hebzuchtige westerlingen.
Uit angst om belasterd te worden voor zo’n ‘zonde’, heeft de beroemde Britse chef-kok Jamie Oliver een ‘expert op het gebied van culturele toe-eigening’ ingehuurd om zijn menu te zegenen, zei hij eerder dit jaar.
Oliver werd in elkaar geslagen omdat zijn “Punchy Jerk Rice” niet alle ingrediënten van een traditionele Jamaicaanse jerk-marinade bevatte. Zoals hij vertelde aan The Sunday Times van het Londense tijdschrift Culture: “Je onmiddellijke reactie zal defensief zijn en je zult zeggen: ‘Voor de liefde van God, echt?’ We willen niemand beledigen.”
Niet iedereen is bang. Eric Ripert, de chef-kok van restaurant Le Bernardin met drie Michelinsterren, ging in januari naar Instagram om enkele klachten te uiten dat zijn interpretatie van pho geen exacte replica was van een Vietnamees rijstveld. Ripert hield wijselijk stil over wat Eater.com een ’terugslag’ noemde. Wat Oliver niet wist, hij wist dat zichzelf beschermen alleen maar tot meer waanzin zou leiden.
Er zijn nog enkele andere tekenen van gezond verstand. Toure, een schrijver voor de zwart-Amerikaanse nieuwssite The Grio, ontdekte na enige introspectie dat de blanke eigenaar van Brooklyn’s Gumbo Brothers (die een zwarte chef-kok had) zich van oudsher op Afrikanen had gericht en besloot geen racist te zijn voor het runnen van een zaak. Amerikaans eten.
Toure zei dat hij van Gumbo Brothers hield en betreurde hun recente sluiting.
“Ze zetten ons niet af”, schreef hij. “Het eten was echt. Blanke mensen die van zwarte cultuur houden, zijn geen racisten.”
Zelfs als je een bescheiden leven leidt, houdt niemand gewoon van eten dat niet van hen is.